یک اصل مهم در فضاهای شهری تشخیص هویت است زیرا هویت بارزترین عنصر ماهیت و ذات ممکن است. هویت گردآورنده ارزش هایی از محیط های طبیعی و مصنوع اطراف است که نشان دهنه شخصیت شهر در سطح کلان مناطق و فضاهای شهری است. در این راستا مبادی ورودی شهرها موثرترین فضای شهری در مواجهه با شهر هستند که به عنوان یک نماد نشانه شهر معرف هویت و شخصیت یک شهر است. قابل درک است که ورودی شهر با ایجاد یک فلکه و خیابان های متصل به آن تعریف و محقق نمی شود و نمی تواند با این گونه فضاهان شخصیت شهر از لحاظ توریستی مذهبی و یا صنعتی بودن را نشان دهد. برای شاخص سازی هر مبادی ورودی لازم است ورودی معرف و یا نماینه چهره و شخصیت شهر باشد و اکثر ورودی های شهری فاقد این ویژگی است.

🔹چند سالی است که مهاجرت از روستاها و حاشیه‌نشینی شتاب گرفته است. روستاییانی که مدت‌هاست با مشکلات کم‌آبی و از بین رفتن زمین‌های کشاورزی روبه‌رو هستند و غول بزرگ بیکاری آنها را مستأصل کرده و راه شهرها را در پیش گرفته‌اند؛ هر چند که خیلی از آنها شهرنشین هم نشده‌اند و فقط حاشیه‌نشینی و مشاغل کاذب را تشدید کرده‌اند. آمارها حکایت از آن دارند که بیشتر از ١٠‌میلیون نفر حاشیه‌نشین در شهرهای ایران زندگی می‌کنند که اغلب آنها از مناطق روستایی و شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند؛ اما در کنار توسعه نامتوازن، اشتغال مهمترین علت مهاجرت است که روستاییان را به امید پیداکردن شغل یا درآمد بیشتر به طرف شهرهای بزرگ می‌کشاند اما نبود فرصت‌های شغلی مناسب، این افراد را به سمت کارهای غیرمولد می‌برد. اقتصاد روستایی ارزش‌افزوده بالایی ندارد.
 
🔹کارشناسان اقتصاد توسعه معتقدند که مهاجرت روستاییان به شهرها به خودی خود موضوع بدی نیست ولی زمانی این موضوع تبدیل به یک معضل می‌شود که روستاییان به حاشیه شهرها بیایند و در شرایطی که حاشیه شهرها با فقدان امکانات و بزهکاری زیاد مواجه است و اشتغال هم وجود ندارد، امنیت زندگی شهری در مخاطره قرار بگیرد. بنابراین باید شرایط و امکانات به گونه‌ای در روستاها فراهم شود و روستاییان از امکاناتی مانند تحصیل، بهداشت و... برخوردار باشند و اگر هم تمایل به زندگی در شهرها داشته باشند، شهرها آمادگی لازم را برای پذیرش روستاییان داشته باشد، به این معنا که برای آنها اشتغال ایجاد کند. #بخش_اول

🍃گذر از دنیای سنتی به مدرن و حرکت به سمت عصر پسامدرن که با رشد و توسعه روزافزون شهرها همراه شده است نیاز به تفویض اختیارات و جلب مشارکت شهروندان در اداره امور شهر بیش از پیش احساس می شود و اداره کلانشهرها عملا بدون جلب مشارکت مردم امکان پذیر نمی باشد. در این عصر اگر مدیران شهری نتوانند با جلب مشارکت مردمی و واگذاری امور به خوبی به اداره شهرها پرداخته و آنها را مدیریت کنند و شهروندان  نیز از فرصت ها غافل شوند شهرها با مشکلات و معضلات غیرقابل کنترلی همچون افزایش نرخ بیکاری و به تبع آن با مشکلات ناشی از آن همچون افزایش ارتکاب جرم، افزایش خشونت، افزایش آمار معتادین و سایر معضلات اجتماعی اقتصادی و سیاسی و ... مواجه  می شوند و گسترش  این معضلات ممکن است شهرها را به مرحله مرگ نیز سوق دهد.

🍃یکی از راهکارهای اداره شهرها در عصر کنونی، گسترش اندیشه محله گرایی و سازمان‌های محلی است. محله گرایی می‌کوشد نوعی نظم اجتماعی برقرار سازد تا در سایه آن مناسبات اجتماعی تنظیم گردیده و امنیت اجتماعی، تفاهم و مشارکت مدنی تحقق یابد. به علاوه مشارکت مدنی در سطح محله می‌تواند موجب وفاق اجتماعی گردیده، از بار مسئولیت و تصدی گری دولت نیز بکاهد. از آنجا که مشارکت مدنی در ایران با شکل گیری شوراهای اسلامی نمود عینی‌تری پیدا کرد و به تدریج به عنوان یک حق در جامعه مطرح گردید، تشکل‌ها، انجمن‌های محلی و شورایاری‌های محلات، حلقه ارتباطی میان مدیریت محلی و شهروندان هستند که در واقع به تمرین مشارکت مدنی در سطح محلی می‌پردازند.

🍃اهمیت هویت اجتماعی و مزایای گروه کوچک در کلان شهرها، موجبات توجه به بازسازی زندگی اجتماعی مبتنی بر هویت محله ای را فراهم ساخته است. زندگی محله ای دوباره زنده می شود تا در مقابل نیروهای مخرب بیرونی و ناکارآمدی دولت های کشورهای در حال توسعه در تامین خدمات شهری و اجتماعی، امکانات زیست، سکونت و اشتغال را برای افراد فراهم آورد و با توجه به این که محلات مردمی ترین نهادی هستند که موضوع مشارکت اجتماعی را در پایین ترین سطح نظام مدیریت شهری محقق کرده اند و امکان اعمال نظر شهروندان در اداره امور شهر را موجب می شوند تا مراحل سیاستگذاری اداره امور شهر با نظر جمعی صورت گرفته و راه حل نهایی نیز از پذیرش بیشتری در سطح محلات برخودار شود و در صورت بها دادن به محلات که  یک بازوی قدرتمند برای کلانشهرها خواهند بود و قطع به یقین این بازوی مهم در کمک به شوراهای اسلامی شهر و کمک به شهرداری ها نقش موثری خواهند داشت، به همین منظور  لازم است تا با توانمند ساختن آن ها بسترهای مناسب برای تحقق بخشیدن به مشارکت مردمی و توسعه پایدار فراهم گردد.
💎

🔸D-Scholarship:
http://goo.gl/GrGnlA

🔹DART-Europe E-theses Portal :
http://goo.gl/Yp1ZKu

🔸dissexpress:
http://goo.gl/bszwvn

🔹Duquesne University ETD:
http://goo.gl/L15GxI

🔸ETD:
http://goo.gl/kMeppo

🔹Library and Archives Canada :
http://goo.gl/4HwrgG

🔸Louisiana State University ETDs :
http://goo.gl/FwsRBU

🔹MIT DSpace:
http://goo.gl/PBiFM3

🔸National ETD Portal :
http://goo.gl/I2GGyR

🔹NDLTD :
http://goo.gl/CIlQES

🔸OATD:
http://goo.gl/ShAvhi

🔹Ohiolink:
http://goo.gl/vxX8Vr

🔸Penn State University eTD database:
http://goo.gl/D9kH0e

🔹PQDT Open:
http://goo.gl/D8tRaq

🔸Spectrum, Concordia University:
http://goo.gl/0FhHrI

🔹The HKU Scholars Hub - Theses:
http://goo.gl/6hF4bP

🔸Trove:
http://goo.gl/PhXOtB

🔹Vanderbilt ETDs:
http://goo.gl/XVzLh8

🔘محدوده های تاریخی فرهنگی به بخش یا بخش هایی از شهر اطلاق می شوند که منعکس کننده ارزش های فرهنگی تاریخی شهر بوده و از تعامل پیوسته سه دانش زیست سرزمینی (فرهنگ)، زیست بوم (طبیعت) و دانش فنی زمانه انسان های ساکن در یک پهنه زیستی در طول تاریخ شکل گرفته و به لحاظ ویژگی های شکلی و ساختار متشکله، قابل تمایز از سایر پهنه های شهری اند. این بخش ها در قالب محدوده های تاریخی فرهنگی شهر توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تعیین می شوند.
محدوده های تاریخی فرهنگی شهرها با توجه به ویژگی های شکلی ( ریخت شناسی)، عناصر و اجزاء متشکله، ساختارهای فرهنگی اجتماعی قابل شناسائی اند. این پهنه های شهری ارزشمند نیازمند رویکردی ویژه در نظام سیاست گذاری، برنامه ریزی و طرح ریزی توسعه اند.

🔘 محدوده های تاریخی فرهنگی شهرها بعنوان ثروت های فرهنگی، بیانگر ارزش های فرهنگی اجتماعی، فضایی کالبدی و مواهب زیست محیطی اند. لذا توجه توامان به حفاظت از میراث ناملموس ( معنوی) طبیعی و ملموس در این محدوده ها ضروری است.
محدوده های تاریخی فرهنگی به منزله بخشی جدایی ناپذیر از پیکره و استخوانبندی شهر امروزاند. لذا پرداختن به موضوع بهسازی و باززنده سازی این پهنه های ارزشمند باید با رویکردی شهرنگر در مقیاس شهر و سرزمین مورد توجه قرار گیرد.
بافت های تاریخی فرهنگی به منزله عرصه ای در بردارنده عناصر و مجموعه های تاریخی و ارزشمند، شبکه به هم تنیده ای که ساختار و سازمان فضائی بافت را تشکیل می دهد، فضاهای عمومی که مکان رویداد و قلمرو تعاملات اجتماعی بوده و نیز محلات که پهنه های سکونت را در این محدوده تعریف می کنند شناخته می شوند. حفاظت از وحدت و یکپارچگی ساختار کالبدی اجتماعی و کارکردی در فرایند باززنده سازی و بهسازی این محدوده ها ضروری است.

🔘 اطلاق محدوده های تاریخی به معنای توجه به یک دوره ای از تاریخ و معطوف به گذشته نیست بلکه به کلیه عرصه های ارزشمندی اشاره دارد که حتی در دوره معاصر بر پا شده اند و واجد حفاظت و نگهداری اند.
با توجه به نقش محوری ساکنان در فرایند بهسازی و باز زنده سازی و به منظور جلب مشارکت همه جانبه آنان، ضروری است طرح ها و برنامه های بازآفرینی این محدوده ها با رویکرد توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی ساکنان شرایط را برای حضور و مشارکت آنان فراهم نمایند.

▪️یک فضای شهری می تواند متناسب با نیازهای زمانی و مکانی افراد جامعه،خصلت مطلوب یا نامطلوب پیدا کند، بسته به میزان همخوانی و همنوایی کارکردی با اهداف مورد انتظار، مقیاس و حجم روابط، تطابق و تناسب با نیازهای روزمره گروه های اجتماعی و همخوانی با کلیت ساختار شهر، فضای شهری می تواند از وجوه برجسته تری از نظام مطلوب بهره گیرد.

▫️ فضای شهری در عین دارا بودن ارزش های اجتماعی و فرهنگی جامعه، فعالیت های شهری و ضرورت های مرتبت بر آن نیز محسوب می گردد. این فعالیت ها در حالت کلی سه طیف متفاوت را شامل می شود.

▪️دسته اول فعالیت های ضروری و با اهمیت که تحت هر شرایطی اتفاق می افتند و ارتباط خاصی با ویژگی های منحصر به فرد اجتماعی ندارند. فعالیت هایی نظیر رفتن به محل کار یا مدرسه، انجام خرید، انتظار در ایستگاه اتوبوس و سایر فعالیت های عمومی و روزمره در این دسته جای می گیرند. این طیف از فعالیت ها درجات متفاوت از مشارکت اجتماعی را می طلبد.

▫️دسته دوم از فعالیت هایی که در فضای شهری انجام می شوند را، فعالیت های گزینشی و انتخابی تشکیل می دهند که در شرایط مناسب و وضعیت دلخواه افراد ضرورت پیدا می کنند. قدم زدن در هوای آزاد، توقف و مکث در مکان های تفریحی، نشستن و استراحت در مکان های جذاب و دیدنی جزء فعالیت های انتخابی و موردی به شمار می روند.

▪️ دسته سوم از فعالیت هایی که در فضای شهری رخ می دهند فعالیت های اجتماعی هستند که بسته به ویژگی های فضای شهری طیف گسترده ای از روابط متقابل افراد را در بر می گیرد. این فعالیت ها به دلیل تاثیر پذیری از سایر فعالیت ها و فضای اجتماعی، فعالیت های نهایی نیز خوانده می شوند.

💢 حق شهروندی

شهروندان ما هنگامي خواهند توانست به توسعه پايدار و به تعادل پوياي شهرشان دست يابند كه مديريت شهر را مشروط بر اعمال حقوقي كنند كه برخورداري انساني از آنها فرض است؛ اين حقوق عبارت اند از ❓

♦️حق بر شهر، كه راه اظهار نظر و تصميم گيري در باب شكل و ساختار شهر و دگرگونيهاي شكلي و كاربردي جاري و آتي آن را براي شهروندان مي‌گشايد.
 
🔺حق شناخت، رمز و سري در شهر نيست كه شهروندان حق شناخت آن را نداشته باشند؛ چه در باب راهكارهاي اقتصادي - توليدي، چه در باب نظامهاي اداري - حقوقي، و چه در باب ذخاير و منابع حياتي و معيشتي، چه در باب شبكه‌هاي خدمات رساني و ايمني و چه در باب چگونگيهاي استقرار و استمرار منابع و توانهاي زيست محيطي و بوم شناختي ...؛ مجموعه آگاهيهايي كه چه به شكلي آماري درآيند و به بيان و زباني گزارشي و علمي تدوين شوند. 

🔻حق تحرك اجتماعي براي شهروندان، از طريق ايجاد تسهيلات در گزينش آزادانه مسكن و شغل فراهم مي‌شود؛ برخورداري از حق تحرك اجتماعي ، به معناي سيال بودن وضعيت استقرار آدميان در پهنه شهرشان، تضمين كننده حق تحرك معنوي و متعالي ساكنان شهرها مي‌شود و آنان را از وابستگی از كارفرمايان و از صاحبان و مالكان عرصه و اعيان مي‌رهاند. 

🔺حق تفاوت، به معناي آزاد بودن شهروندان در تشخيص و تعيين هويت فردي خود، تضمين كننده سلامتي پرورش آدميان در طول دوران شهرنشيني و شهري زيستن آنان مي‌شود و از راه فراهم آوردن شرايط لازم براي بناي فضاي كالبدي موافق يا هماهنگ با سليقه ها و با خلقيات فردي، به زنده ماندن ارزشهاي انساني در محيط شهري كمك مي‌كند.
 
🔻حق مشاركت در مديريت شهري، حق مشاركت در بناي شهر و حق مشاركت در بهره‌وري از تمامي ابعاد فضايي شهر را به همراه دارد و ريشه هاي ساختاري جامعه مدني را رشد مي‌دهد. آنگاه كه مديريت شهري به كمال براي شهروندان تشخيص و تعريف شود و شالوده كارآيي‌اش نمايان گردد، شرايط اوليه لازم براي زندگي آزاده و متعالي شهروندان را فراهم مي‌آورد و فخر كاذب، اين خصلت رسواي مديران نا به حق را از ميان برداشته.
 
🔺 آزادي و مديريت در ادارات خود، متعارض يكديگرند و هر دو نيز تضمين كننده استمرار زندگي مقبول و مطلوب آدمي به شمار مي‌آيند. و اشاره ما به مؤلفه هاي تعيين كننده سرنوشت شهرها و به گستره‌ها از وضعيت معما گونه‌اش خارج كند و ابزارهاي ملموس تري را به دست دهد. هر آينه بخواهيم به نظامي براي زندگي شهرهاي كشورمان دست يابيم، بتوانيم بهينه‌اش بناميم، الزام داريم كه كم و كيف حقوق شهروندان را به تشخيص تعريف كنيم. به اين مهم به سخني فشرده بنگريم و به سه نكته‌اي كه اساسي‌شان مي‌دانيم، به شرحي كه مي‌آيد، توجه داشته باشيم. 
اول - حق شهروندي، در مقوله مشاركت. 
دوم - مديريت شهري، در مقوله جامعه مدني. 
سوم - فضا، در گستره زماني - مكاني گسترده بر نسلها